i ein sofa frå korea | Betraktninger

Tags

Dikt, i ein sofa frå korea, Jon Hjørnevik

Kvinner er som luker i ein julekalender,
eg er som eit barn med ivrige hender,
ein unge i sinn, den ivrige sorten,
som har rive opp luke tretten og fjorten.

Frå luke til luke, på jakt etter ein skatt,
luker vert opna og luker stengde att.
Det går fort i svingen, to luker ber nag,
eg opna luke nitten og tjue på ein dag

Eg har svikta luker, luker svikta meg,
til eg fann mi luke, eg passa til deg.
Eg opna den varsamt, for eg likte ho,
eg fekk det eg ville, eg slo meg til ro.

Det var luke tjuefire, herleg og sjelden,
for mannen i meg, var ho julekvelden.
Ho var luka i mitt liv, me passa i lag,
men så kom første og andre juledag.

~ av Jon Hjørnevik
fra I ein sofa frå Korea

Tags

Dikt, i ein sofa frå korea, Jon Hjørnevik

Då Titanic la ut frå Southampton, var det sjølvsagt stas,
men for dei som styrte med det, var det sikkert mykje mas,
og ikkje visste dei at alt styret fekk Oscar-pris,
for ein film om det trygge skipet, som tryna i ein is.

Då Hitler gjekk inn i Polen, kva tenkte han på då,
me prøve no med det og så får me sjå.
Tenkte Adolf Hitler, at no skjer det litt for fort,
og at det med Polen skulle eg aldri gjort?

Då Armstrong stod på månen, kva tenkte han på då,
sakna han ei dame, eller eit program han ville sjå?
Tenkte han som så, at kva faen gjer eg her,
det er drita kaldt, dårleg vêr og ingenting som skjer.

Då ein kompis av meg gifta seg, kva tenkte han på då,
han sakna nok andre damer og program han ville sjå,
og det var som eit Titanic, han reiste seg frå stolen,
gapa opp og svara ja, til Natasja ifrå Polen.

~ av Jon Hjørnevik
fra I ein sofa frå Korea